De druk is van de ketel, nu ik afgelopen maandag de uitslag van de PET-scan heb mogen ontvangen. Nog nooit was “schoon” zo’n mooi woord van betekenis. De rode knop en paniek button is weer gereset en stil. Wat kan er een last van je schouders vallen en dit rust geven in je hoofd.
Helaas is de pijn nog niet weg en is lesgeven soms wat lastig maar we bikkelen door. Ik geef de lessen die lukken. Ook al voel ik mij een verlamde vogel toch kun je een heel eind komen. Daarnaast is wat meer luisteren naar mijn lichaam wel heel belangrijk. Toch weer te lang doorgelopen met alle gevolgen van dien.
Gisteren heb ik mij zelf maar een massage laten geven om de pijn wat draagelijker te maken. Of dat is gelukt? Er zijn wat pijn punten bijgekomen, maar ik hoop dat deze zo getrickerd zijn dat de pijn gaat verzachten. Het is altijd een heel fijn gevoel als je voelt dat er weer energie stroomt op de plekken die vast zitten. Ik ben er nog niet, maar zeker gerustgesteld. Nu uitzoeken met de Neuroloog het lijf weer in balans zien te krijgen.
Don't look back 